Friday, July 01, 2005

Dahon nga laya

Dahil panahon ngayon ng generation change, ang balak (tula) ay para sa henerasyon ng mga oldies na unti-unti nang nagiging bahagi ng alikabok sa balat ng mundo.


Dahon nga laya

Sa iyang pagpahulay sa taguangkan sa yuta,
Gihanduraw kadtong matam-is nga kagahapon.
Sanglit ang iyang kinabuhi
Mao man ang buhing sugilanon,
Sa inanayng pagtubo,
Sa paglipang ug paglambo,
Sa berdeng pagpapamatuod,
Sa makatarunganong balaod,
Sa inahan natong tanan
- ang kinaiyahan.

Oo, milutaw sa iyang paghanduraw
Ang katam-is sa ulan,
Ang kaanyag sa adlaw,
Ang katahum sa bulan,
Uban ang mga bituon
sa mahayag nga kagabhion.
Oo, midangat sa iyang panumduman
Ang kapait sa mga pag-antus,
Ang kasakit sa mga kapakyasan,
Ang kapit-us sa mga unos,
Ang paghilak sa naglugitum nga dag-um
Ug pagbakho sa tumang kangitngit.

Oo, iyang gibuhi kadtong mga panid sa panghupaw,
Uban sa pagsidlak ug pagsalop,
Sa pagpabilin ug pagpanaw,
Sa kamingaw’g pagkahinangop,
Samtang nahinuklog sa pagpamalandong,
Sa matag gutlo nga pakigharong,
Sa dili mapugngang mga pagbati
- niining bililhon nga kinabuhi.

Apan kutob na lamang siya sa paghanduraw,
Sa pagtu-aw ug pagpanghupaw,
Tungod kay nahuman na ang iyang sugilanon,
Timailhan nga kitang tanan may kamatayon.
Apan bisan pa niini, dili gayud mawad-an sa paglaum
Kay ang iyang pagkalaya mao man ang sinugdanan
Sa bag-ong dahon,
Nga magapadayon sa gipangandoy nga kaugmaon.

2 Comments:

At 2:23 AM, Blogger mdlc said...

oy, pogi. translation naman diyan. dehins ko maintindihan, pero tantsa ko suwabe 'to, ang astig ng sawnds, e.

 
At 6:35 PM, Anonymous Anonymous said...

Apan kutob na lamang siya sa paghanduraw,
Sa pagtu-aw ug pagpanghupaw,
Tungod kay nahuman na ang iyang sugilanon,
Timailhan nga kitang tanan may kamatayon.
Apan bisan pa niini, dili gayud mawad-an sa paglaum
Kay ang iyang pagkalaya mao man ang sinugdanan
Sa bag-ong dahon,
Nga magapadayon sa gipangandoy nga kaugmaon
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Such beautiful words...such captivating poetry that can only be written by a poet who has the heart of a true blooded BISAYA. :) I love this poem because this is one of my nanay's favorite songs. Thank you for reliving it somehow. It is true that everything has an end but from that end starts another life...it's just a cycle. But the beauty lies in the experiences that such a life has to go through. :)

 

Post a Comment

<< Home